امروز یه پیشنهاد به‌غایت شیرین براتون دارم: این ترجیعبند سعدی رو بخونین و بعد نظرتون رو راجعبهش بگین. به نظر من که معجونی شگفتانگیز از طنز و هنر و عشق در عین سادگی و روان بودنه! واقعاً که لقب «استاد سخن» برازندهی سعدیه. :)
+ اگر حوصلهی خوندن تمامش رو ندارین، فقط بیت آخر هر بند، بهعلاوهیبیت ترجیعبند، یعنی این بیت
بنشینم و صبر پیش گیرم / دنبالهی کار خویش گیرم
رو بخونین. همینشم خالی از لطف نیست! :)
+ اگه دوست داشتین، بیتی رو هم که به نظرتون از بقیه زیباتره، بنویسین! :)
+ عنوان، یکی از چندین و چند بیت نمکین و دلربای این ترجیعبنده. :)
