اینجا می‌نویسم...

بعلاوه اینکه چون در یک سالگی غرق شدم تا مدت ها از آب میترسیدم.

و اعتراف میکنم شیشه های خونه پدر بزرگ رو بارها و بارها با توپ شکوندم و فرار کردم!

اعتراف میکنم هروققت شاخه گلی تو خونه میشکستیم سریع میزاشتیمش توی خاک! که هیکشی نفهمه! (معمولا میفهمیدن!)

اعتراف می کنم گزهای توی کمد خونه دائی رو من و پسردائیم باهم میخوردیم ولی موقع کتک خوردن فقط اون کتک میخورد!

اعتراف می کنم بارها و بارها در بازی های کودکی تقلب کردم! 

اعتراف میکنم که یکبار به خاطر بازی استقلال پرسپولیس خودم رو زدم به دل درد تا از مدرسه مرخصی بگیرم!

فعلا همین ها جناب اسقف اعظم بلاگیر (بلاگیر جمع مکسر بلاگر.)

اوه اوه من اصلا نمی تونم اعتراف کنم

چهار ساله که بودم خواهرم تازه به دنیا اومده بود.همیشه دست هاش مشت بود.هر کاری هم می کردم نمی تونستم مشتش رو باز کنم و ببینم چی توی مشتش قایم کرده خخخ.یک روز که مامانم خونه نبود رفتم پامو گذاشتم روی بازوی خواهرم که دستش رو تکون نده و دو دستی مشتش رو باز کردم.یک ضد حالی خوردم.توی مشتش فقط پرز فرش بود :| بعد هم رفتم به مامانم گفتم که خواهرم گریه میکرد پستونکشو گذاشتم دهنش.مامانم گفت افرین دختر خوب،بعد به دوستش گفت ببین چه دختری دارم هوای خواهرشو داره خخخخ

طفلک عروسکه اینقدر آمپول میزدم که خیس آب میشد :))))))

ریا شد که.

:دی