untitled

۱. قلم‌بافی‌های یک نیکولای آبی رو شما هم می‌خونین آیا؟ من حدوداً هف هشت ماهی می‌شه که می‌خونمش. از همین‌جا یه «بیگ لایک» تقدیم می‌کنیم به‌خاطر بیش از حد دلنشین بودن وبلاگ!

۲. کیس قبلی رو سال هشتاد و شیش خریده بودیم. تا همین قبل از عید هم هنوز مث مرد کار می‌کرد! البته این اواخر مثل مردی بود که پروستاتش ورم کرده باشه! زیادی قِرقِر می‌کرد! اونو بردیمش آموزشگاه، الان یه دونه نو خریدیم. مشکل اینجاست که یادم نیست سورس نصب فوتوشاپ رو کجا گذاشتم؟ کامپیوتر بدون فوتوشاپ، حتی اگه ویندوزش تن باشه، مثل قرمه‌سبزی بدون گوشت می‌مونه! الان فوتوشاپ خونم به زیر صفر تنزل پیدا کرده!!!!!

۳. خوددرمانی نکنید! هیچ وقت!!

۴. اگه بند سه شما رو مجاب نکرد، خوددرمانی بکنین. ولی اگه مردین (O روی میم!!) نگی نگفتیا! :|

۵. من با آبجی خانوم تله‌پاتی دارم، یعنی داریم. این‌قدر زیاد که گاهی باورش حتی برای خودمونم سخته!

۶. این که این‌قدر مریض نوشتن باشی که حتی وقتی ندونی چی می‌خوای بنویسی هم، بخوای بنویسی، خیلی بد دردیه!

۷. چرا مطلب حتماً باید عنوان داشته باشه؟! بعضی چیزا واقعاً عنوان‌ناپذیرن خب! درک این موضوع خیلی سخته واقعاً؟ چرا بیان نمی‌خواد بفهمه؟!! :|

رز سبز

اخیراً با یه وبلاگ نوپا آشنا شدم، که نویسنده‌ش داره یک داستان از خودش رو منتشر می‌کنه و تا امروز شیش قسمتش منتشر شده: رز سبز.

+ هدفم، فقط معرفی بود. همین! :)

بی‌ربط: مترسک چه‌شه؟!!!! :(

100th

همه چی آرومه! :)

وقتی پای کوه ایستاده بودم و برای دیدن قله‌ی کوه باید سرمو بالا می‌گرفتم، قله برام یه ابهت خاصی داشت؛

ولی وقتی فتح شد، برای نگاه کردن به قله باید زیر پامو نگاه می‌کردم!

حالا گیریم قله‌ش خیلی هم قله نباشه! کوهش کوه نباشه! اصن تو بگو تپه!!

حرفو بچسب!

می‌گم:

خیال می‌کردم احساسات هیجان‌انگیزتر و خاص‌تری در پی داشته باشه...

... صدمین پست! :)

+ من چه‌قد خوشحالم! :)

+ در مَثَل، مناقشه نیست! :)

+ نتونستم تصمیم بگیرم کودومو بذارم! کلیک!

چرا بیان قابلیت تهیه‌ی نسخه‌ی پشتیبان از وبلاگ ندارد؟!

چرا؟!

+ خلاقیت رو حال کردین؟ متنو گذاشتم جای عنوان، عنوانو گذاشتم جای متن!!! :|

+ سؤالم مهمه! دغدغه‌ی جدی‌ایه! واقعاً چرا نداره؟!

هولدن، سپهر، پروانه و من!

چندی پیش جناب هولدن خان، داستان کوتاهی رو که چند سال قبل نوشته بود، در ده قسمت توی وبلاگ خودش منتشر کرد. اون‌چه که می‌خونین، مرور و نقدی کوتاه بر این اثره.

نقاب بلاگر؛ تابو یا ضرورت؟

ما وبلاگ‌نویسا عادت کردیم هم دیگه رو با اسمای «غیرواقعی» بشناسیم و صدا بزنیم. بعضیامون احتمالاً با این کار احساس امنیت می‌کنن. بعضیا به اسم مستعارشون دل‌بستگی خاصی دارن و بعضیا هم صرفاً هم‌رنگ جماعت شدن. دلیلش هر چی که هست، به‌نظرم خیلی منطقی نیست.

+ شما فکر می‌کنین چرا اکثر قریب‌به‌اتفاق وبلاگ‌نویس‌ها با اسم مستعار وبلاگ‌نویسی و وب‌گردی می‌کنن؟

عجب توهمی!!!

دوستان اگه نکته‌ی تصویر زیر رو گرفتین، دلیلش رو هم برام توضیح بدین لطفاً! ممنون می‌شم!

+ این آمار، مربوط می‌شه به داستان دوستان! آمار خفن رو حال کردین؟ بعد از گوگل، در رتبه‌ی دوم پربازدیدترین وب‌سایت‌های ماه قرار داره!

ترفندهای وبلاگ‌داری!

امروز می‌خواهم حاصل یک عمر وبلاگ‌داری و وبلاگ‌گردی‌ام را در اختیارتان بگذارم. امیدوارم به‌دردتان بخورد!

به هولدن خان کالفیلد؛ یک روانشناس بد!

داستانی که می‌خوام براتون تعریف کنم داستان یه پسر بچه‌ی هفت ساله‌س که توی یه روستای حاشیه‌ی کوهستان زندگی می‌کنه. پسرک هر روز صبح فاصله‌ی بین خونه تا مدرسه‌شو سلانه‌سلانه و با دل خوش طی می‌کنه. شاید اگه یه آدم بزرگ بخواد این مسیر رو بره، توی یک ربع ساعت به مقصد برسه، اما پسرک قصه‌ی ما هر روز یه ساعتی رو توی مسیر گشت می‌زد تا برسه به مقصد!

کتگوریز

توی این پست می‌خوام مختصراً خدمتتون عرض کنم که چیا اینجا خواهم نوشت و خواهم پستید!

۱. اینجا مهم‌ترین هدف من نوشتنه؛ چون علاوه بر آرامشی که بهم می‌ده، به آدم اجازه می‌ده خودشو مرور کنه. من به‌شخصه از مرور کردن خودم خیلی چیزا دستگیرم شده و یکی از بزرگ‌ترین چیزایی که از زندگی یاد گرفتم همین موضوعه.

۲. من عاشق کارای طراحی و گرافیک هستم و از مینیمال آرت^۱ خیلی خوشم میاد. با ذکر این نکته که اصلاً ادعایی در این زمینه ندارم، کارای طراحی مینیمال دیجیتال خودم که آماتور و بر پایه‌ی تجربه هستن رو هم می‌ذارم.

۳. یه سری وب‌سایت هستن که خودم تستشون کردم و مفید بودنشون توسط الحقیر احراز شده. به‌ نظرم معرفی اونا هم خالی از لطف نباشه.

۴. اگه مطلب جالب، شعر یا متن قشنگ و کلاً چیزایی توی این مایعات (!) دیدم، به‌شرطی که خودم خوشم بیاد، حتماً پست خواهم کرد! :)

فعلاً همین‌. اگه کتگوری جدیدی یافتم عرض می‌کنم.

¹ One of the most important and influential art styles of the 1960s, Minimalism identifies works of art most often comprised of geometric shapes in simple arrangements and lacking any decorative or dynamic flourishes. These geometric shapes characterized the elemental or “bare bones” forms of art, which, according to critics, represented the culmination of modern art's progression toward the most simplified form of abstract art possible. [reference and more]