یکی از سرگرمیایی که اخیراً توی قرنطینه کشف کرده‌م و خیلی هم لذت‌بخشه، تماشای home tour ـه. کافیه همین کلیدواژهٔ home tour رو گوگل کنین تا کلی ویدیو براتون بیاره. ولی من به‌طور خاص تماشای کانال اینستاگرام (IGTV) خانم Susanna Tolo رو بهتون پیشنهاد می‌کنم. ایشون بیشتر می‌ره سراغ خونه‌های مدرن ویلایی با مبلمان و وسایل مینیمال. بیشتر توضیح نمی‌دم. لینکش رو می‌ذارم. اگر دوست داشتین تماشا کنین. :)
از بیست‌وپنج اسفند (تولدم) تا همین چند دقیقه پیش، چندین بار توی ذهنم و توی پیش‌نویس وبلاگ، مطالبی نوشتم راجع‌به سی سالگی. اما هر بار حس می‌کردم یا دارم خیلی کم می‌نویسم و حس واقعی‌م نیست؛ یا خیلی دارم زیاد می‌نویسم و دارم تا عمق افکار و احوالمو توی وبلاگ می‌نویسم - که خب همیشه جلوی خودمو گرفته‌م که این اتفاق رخ نده. این حس دوگانۀ متضادِ کم یا زیاد ننوشتن باعث شد که آخرش بی‌خیال نوشتن پست برای سی سالگی‌م بشم.
اما همین چند دقیقه پیش اپیزود سی سالگی رادیو نیست رو شنیدم و دیدم که به‌قدر کافی همون چیزیه که می‌خواستم بگم: منطبق و به‌اندازه. برای همین، امسال - با تأخیر - به مناسبت تولدم به بازنشر اپیزود مذکور بسنده می‌کنم: اینجا (اپیزود 20: سی سالگی رو بشنوید.)
+ فرندزنگاری: قبلاً هم اشاره کرده بودم. قسمت ۱۴ فصل ۷ فرندز دربارۀ همین سی سالگیه. با یه سرچ ساده پیدا می‌شه. اگه دوست داشتین ببینین. کیف می‌ده.
+ توضیح: چند ماهی می‌شه دارم فکر می‌کنم که دیگه پست مناسبتی نذارم. منظورم از پست مناسبتی مطلبیه که بنا به اقتضای زمان و اتفاقای جاری، همه‌ش یا بیشترش بلغور کردن حرفایی باشه که توی تلگرام و اینستاگرام می‌شنوم و می‌خونم. با احترام به همه‌ی مناسبتی‌نویسا، ولی حس می‌کنم که این حرکت کمی چیپ و کم‌عمقه؛ البته خودمم کم نداشته‌م از این مناسبتی‌نویسیای کم‌عمق. اما دارم سعی می‌کنم که کمش کنم. پس بحث درباره‌ی کرونا رو می‌ذارم برای وقتی که یه حرفی برای گفتن داشته باشم درباره‌ش که مال خودم باشه و اگه نگم، کس دیگه‌ای هم نباشه که بگه.
+ نودوهشت خیلی سال مزخرفی بود. ایشالا نودونه این مدلی نباشه. عیدتون مبارک. ایشالا سال خوبی باشه.