اینجا می‌نویسم...

خدا چند جا توی قرآن می‌گه آدمی‌زاد وقتی توی طوفان گیر می‌کنه با تضرع ما رو صدا می‌زنه، اما وقتی رسوندیمش به ساحل امن و آرامش همه چی یادش می‌ره. یادش می‌ره چه‌جوری دست به دامن ما شده بود! یادش می‌ره چه قولایی تو اون شرایط داده بود! آخه آدم این‌قدر چش سفید و ناسپاس!! واقعاً که!

البته اون واقعاً که‌ی تهش نقل به مضمون بود! :دی

ان شاء الله ما از اوناش نباشیم که یادمون بره کجا گیر کردیم و کی نجاتمون داد!

ادامه‌ی ختم قرآن از بخش ۴۵. التماس دعا. :)

اگه تمایل دارین توی ختم قرآن مشارکت کنین، شماره‌ی بخش(های) مورد نظرتون رو تو بخش نظرات ثبت کنین.

.::  بخش‌های ۴۱ تا ۶۰  ::.

بخش‌های ۴۵ و ۴۶: دکتر سین

بخش ۴۷: محبوبه شب

بخش ۴۸: منتظر اتفاقات خوب (حورا)

بخش‌های ۴۹ تا ۵۲: تو کا

اگر می‌خواین درباره‌ی چیستی و چگونگی ختم قرآن تو این وبلاگ آگاهی پیدا کنین، اینجا رو بخونین.