خدا چند جا توی قرآن می‌گه آدمی‌زاد وقتی توی طوفان گیر می‌کنه با تضرع ما رو صدا می‌زنه، اما وقتی رسوندیمش به ساحل امن و آرامش همه چی یادش می‌ره. یادش می‌ره چه‌جوری دست به دامن ما شده بود! یادش می‌ره چه قولایی تو اون شرایط داده بود! آخه آدم این‌قدر چش سفید و ناسپاس!! واقعاً که!
البته اون واقعاً که‌ی تهش نقل به مضمون بود! :دی
ان شاء الله ما از اوناش نباشیم که یادمون بره کجا گیر کردیم و کی نجاتمون داد!
ادامه‌ی ختم قرآن از بخش ۴۵. التماس دعا. :)
اگه تمایل دارین توی ختم قرآن مشارکت کنین، شماره‌ی بخش(های) مورد نظرتون رو تو بخش نظرات ثبت کنین.
.:: بخش‌های ۴۱ تا ۶۰ ::.
بخش‌های ۴۵ و ۴۶: دکتر سین
بخش ۴۷: محبوبه شب
بخش ۴۸: منتظر اتفاقات خوب (حورا)
بخش‌های ۴۹ تا ۵۲: تو کا
اگر می‌خواین درباره‌ی چیستی و چگونگی ختم قرآن تو این وبلاگ آگاهی پیدا کنین، اینجا رو بخونین.
