اینجا می‌نویسم...

+ البته در جریان هستین که کریسمس بیست و پنجم دسامبره. اینی که دیشب بود، آغاز سال نو بود که چند روز با هم اختلاف دارن. :دی

روایات در باب نوروز زیاده. این فقط یه نمونه بود. اگر خواستی سرچ کن تا بیش‌تر اطلاع کسب کنی.

از طرفی هم وقتی عیدی رو آدمای بزرگ و حکیمی مثل حافظ و سعدی و مولانا - یا چرا راه دور بریم؟ امام خمینی و آیت‌الله خامنه‌ای - گرامی می‌دارن، خیلی درست نیست که سرسری و بی‌احتیاط و احساسی چنین نظری درباره‌ش بیان بشه. مطالعه، دقت و بعد اظهار نظر...

موضوع دوم. من اصلاً بحثم توی معنوی بودن یا نبودن سال نوی میلادی نیست. حرف من و دغدغهٔ ذهن من کاملاً فرهنگیه. این‌که وقتی ما رسمی رو زنده نگه می‌داریم که برای ما نیست، داریم به هویت خودمون آسیب جدی وارد می‌کنیم. دیگه الان مثل قدیم نیست که استعمارگر به نیروی نظامی و مستشار برای استثمار بقیه نیاز داشته باشه. الان کافیه همه رو رامِ قواعد و سنتای خودش بکنه. اون وقت با کم‌ترین هزینه و تلاش، به هدفش می‌رسه. اینه که ارزش هویت فرهنگی داشتن مهمه. اینه که توخالی بودن و هویت ملی نداشتن خطرناک می‌شه. وگرنه اگر بخوام مباحث رو قاطی پاتی کنم و سطحی به قضیه نگاه کنم می‌تونم بگم تو همین ایام که جشن‌گیرنده‌های سال نوی میلادی خوشحالن، یهودیا هم جشن حنوکا رو برپا می‌کنن. می‌تونم خلط بحث کنم و بگم آیا رواست کسی که خودشو مسلمون و پایبند به معنویات می‌دونه تو ایام شادی یهودیا خوشحال باشه؟