اینجا می‌نویسم...

بعضی پسرا حتی عرضه ندارن خانواده خودشونو راضی کنن مادر خودشونو بعد اول میرن به دختره حرفای ال بل و شعارای فان میدن،دیدم که میگم تو همین بیان

دختر عموم هم با یه پسر اهل کرج ازدواج کرده، والا تا جایی که میدونم راضین فقط زن عموم می‌گفت دوری از خانواده یه خرده اذیتش میکنه ولی اونم بعد یه مدت عادی میشه :)

خلاصه که فکر نکنم مشکل خاصی باشه، تفاوت فرهنگ هست که بعد شناخت هر دو طرف نرمش به خرج بدن حل میشه، دوری مراسمات عروسی برای اقوام هست که میشه دوتا مراسم کوچیک گرفت برای اقوام، مثلا یه جشن عقد کوچیک تو شهر دختر بگیرن یه مراسم عروسی کوچیک تو شهر پسر، یا هر دو تا شهر یه مهمونی کوچیک بدن برای اقوام در حد یه شام:) بعدش هم بعد مسافت هست که عادت میکنن، به هر حال هیچ کس نمی‌تونا تا آخر عمر پیش خانواده‌اش بمونه( هست ولی کم است) :)

دکتر من نه حدس میزنم، نه چیزی می‌پرسم نه هیچی فقط لطفا شیرینی رو برای من پست کن ،همین :دی

از این مدل زیاد تو فامیل داریم :دی

خیلی از راه حل ها با خبر نیستم ولی چالش هاشون غالبا دید و بازدید خانواده ها و مسئله ی رفتن یا نرفتن به مراسمات عروسی و عزاداری و اینهاست! تو مراسمات ازدواج خودشون هم تفاوت های فرهنگی وجود داشت که خب میشه اینا رو مدیریت کرد (:

.

دکتر خبریه؟ :d

مثلا سهیلا هم‌مدرسه‌ایم از تبریز با یه پسر بوشهری ازدواج کرده

مشکل خاصی ندارن خدایی

اینش واسه من که یه عضو دیگه ام رو اعصابه خب. ولی بزرگترین مشکلش اینه که مدام تو راه و نصف راهن. مثلا حداقل هر دو ماه یه بار حتما میرن شمال. اگه مشغولیت داشته باشن مثل برادرم اینا، سخته خب آدم از کار و زندگی میفته.

ولی از نظر موفق بودن ازدواج خب باید بگم موفقه و مشکلی نداریم جز مشکلاتی که نمک هر زندگیه، شکر خدا چیزی اذیتمون نمیکنه. 

دخترعمه ام با یه خرمشهری 

دوستم با یه لر

خیلی از دوستام با یه تهرانی 

همسایه مون با یه شیرازی

حتی مورد ازدواج با یه خارجی هم داریم تو فامیل:) 

و...

به نظرم اگر این نوع ازدواج با شناخت کامل و از روی عشق باشه مشکل چندانی پیش نمیاد، اصلی ترین چالش دلتنگی هست، کمی هم سر رسم و رسوم با هم دچار تضاد هستن، ولی میشه با همون علاقه حلش کرد. 

ولی بازم بستگی داره چقدر توی تصمیماتشون به نقطه مشترک برسند

یکی از بچه های خوابگاه بود خودش اهوازی بود، همسرش شمالی

دوست خودم همشهری شما بود با شیرازی

حتما چالش های خودشو داره، نمیشه انکارش کرد ولی به نظرم با سخت نگرفتن و انعطاف مشکلی پیش نمیاد، شاید بیشتر اوایلش سر مراسم و آداب و رسوم عروسی درگیری ذهنی پیش بیاد ولی بقیه ش دگ دست خود زن و شوهره ک چطور از پس زندگی بربیان و مستقل باشن و مدیریت کنن

چند بار بگم ما از اون خونواده هاش نیستیم

:/