عق‌زدن
به‌عنوان کسی که ده ساله توی دانشگاهه و تقریباً تا آخر راه رو رفته می‌گم: دانشگاه ما رو به اضمحلال رفته، به معنای واقعی کلمه. داره روز به روز خودشو بی‌اعتبارتر و بی‌آبروتر و بی‌حیثیت‌تر می‌کنه. دانشگاهِ گرسنه، با افق دید بسیار بسیار پایین و با گرایش شدید به آمار سوری برای ایجاد بیلان کاری. اعداد تهی و دروغین...
چیزی که توی این محیط و توی جامعه‌ای که چنین دانشگاهی داره، تجربه می‌کنین، نادیده گرفته شدنه. نادیده گرفته شدن خیلی حس بدیه. اینکه استعدادت، تلاشت، محبتت و زحمتت رو ندیده بگیرن...
و بدتر از اون اینه که نتیجه‌ی کارهاتو فقط به‌صورت مادی بسنجن. فقط پول و عدد و رقم مهم باشه. فقط نگاه کنن چه‌قدر تونستی به‌قول خودشون زرنگ باشی - زرنگ بودن یا پست بودن؟! چه‌قدر تونستی از بقیه بِکَنی. چه‌قدر تونستی وجدان و اعتقادت رو حراج کنی. چه‌قدر تونستی اخلاق رو بفروشی و با چه قیمتی تونستی حیثیت خودت رو به باد بدی.
#درددل
بهارنارنج :)
