اینجا می‌نویسم...

این سایتی که معرفی کردم هم یکی از هزاران جاییه که توی فضای مجازی به ایجاد و نشر این نوع داستان می‌پردازه که بعضیاش الحق داستان‌های قوی‌ای هستن...

مثلاً من احساس می‌کنم این، می‌تونه متن بدخط و کج و معوجی باشه که با ذغال روی یه تیکه کارتن نوشته شده و کنار یه جفت کفش کوچیک، توی پیاده‌رو جلوی یه زن نحیف و رنجور با لباس ژنده و کثیف، گذاشته شده باشه. نگاه مبهوت و خیره‌ی زن که به جایی نامعلوم دوخته شده، هیچ نشونی از آوار درد درونش نداره. البته شاید درستش درد«ها» باشه. همین چند ساعت قبل، آخرین امیدهاش رو برای درمان و زنده نگه داشتن نوزادش از دست داده و حاصل چند ماه انتظارش توی چند ساعت پرپر شده. اما این، پایان مصائبش نیست. فقر به هر چهره‌ای که توی زندگیش بوده (گرسنگی، قرض، کرایه‌ی خونه و ...) مجبورش کرده آخرین یادگار نوزاد تازه گذشته‌ش رو هم به حراج بذاره و حالا منتظره که یکی بیاد و با پرداختن دو سه‌تا اسکناس، ماشه رو بچکونه و خلاص!

البته تمام عناصر این داستان، می‌تونه دگرگونه باشه. مثلاً جای مادر، پدر توی داستان باشه که آگهی شیش کلمه‌ای رو به گردن انداخته و توی پیاده‌رو سربه‌زیر با قدم‌های سنگین قدم می‌زنه. یا این که برادر یا خواهر نوزاد، یا نامادریش کفش‌ها رو برای فروش برده باشه. شاید دلیل فروش کفشا، فرار از حس گناه یا عذاب وجدان کسیه که باعث مرگ نوزاد شده. و شایدها و شایدها و شایدهای دیگه. به هر تقدیر، این فضای سفید به قدِ قوه‌ی بال‌های تخیل و اندیشه‌ مخاطب می‌تونه به هر شکل دیگه‌ای هم پر بشه... 

کافی بود...؟