خزبازی
در همه‌ی جوامع، آدم "خز" وجود دارد: در میان دانشجویان، مسئولان، کارمندان، کارگران، هنرمندان، نامزدهای انتخابات (!)، در تاکسی، در نانوایی، در آپارتمان، در پارک، در سالن سینما، در صف عابربانک، در دامن طبیعت، در سالن مطالعه، در خوابگاه و ... بله! در بلاگستان.
در وبلاگ‌نویسی خزها رفتارهای خاصی از خود بروز می‌دهند، مانند:
۱. پخش آهنگ پس‌زمینه، خصوصاً اگر از خوانندگان دو ریالی (!) باشد؛
۲. قلب، حباب، گل و سایر چیزهای شناور، خصوصاً آن‌هایی که در برخورد با ماوس پوینتر متلاشی می‌شوند و محتویاتشان در فضا پخش می‌گردد؛
۳. پست ثابت با مضمونِ عمیق و تامل‌برانگیزِ "لایک و کامنت فراموش نشود!"
۴. استفاده از رنگ‌های بنفش، سبز مغز پسته‌ای، قرمز و زرد به‌عنوان رنگ قلم، خصوصاً اگر پس‌زمینه مشکی باشد؛
۵. پست‌هایی با مضمونِ طرفداری از بازیگران سریال‌های کره‌ای یا ترکیه‌ای؛
۶. وبلاگ‌های تبلیغاتی با آدرس‌های مسروقه؛
۷. رکیک‌نویسانِ دهن-بوی-شیر-بده!
و غیره.
با این‌که تمام موارد فوق به معنای واقعی کلمه، خز و ضایع هستند، اما - الحق - هیچ‌کدام به پای کسانی که مطالب یک نفر را تمام و کمال با نام خود کپی می‌کنند، نمی‌رسند. می‌رسند؟!
پرستو
