اینجا می‌نویسم...

یه سؤال بسیار بسیار رایج تو خونه‌ی ما اینه: «برای ناهار/شام چی بپزم؟» و واضحه که چه کسی این سؤال رو می‌پرسه! شاید از بین کلماتی که این جمله در ذهن آدم تداعی می‌کنه، کلمه‌ی «دموکراسی» یه قدری بیش‌تر تو چشم بیاد و شما پیش خودتون بگید که عجب مامان دموکراتی داره! هه هه هه! منم اولش همین فکرو می‌کردم...

الان از پس سال‌ها تجربه، به یه الگویی رسیدیم به اسم «دموکتاتوری»؛ به این معنا که همه آزادند هر پیشنهادی برای غذا بدن و همچنین همه آزادن نظر موافقشونو راجع‌به به غذای «علی‌رغمی» که تهیه شده ابراز کنن! خیلی هم عالی؛ خیلی هم شیک و مجلسی!

آخه عزیز دلم، تاج سرم! چرا می‌پرسی خو؟! «همونو» بپز دیگه! خخخخ

+ من عااا...ااااشق مامانمم! با تموم دنیا و بلکه‌م بهشت آخرت عوضش نمی‌کنم و دست و پاشم می‌بوسم! امیدوارم خدا همه‌ی مامانا رو حفظ کنه/بیامرزه!