شاهرود؛ قسمت چهارم: زاغ بور
این شما و این هم شاهرود، پارت فور! :)
یکی از ویژگیهای جالب شاهرود، پرندهایه به اسم زاغ بور. زاغ بور (زاغ کویری) از خانوادهی کلاغا و زاغا بهشمار میاد. اما با خویشاوندای خودش خیلی خیلی تفاوت داره. مثلاً این که زاغ بور خیلی خستهس! [خخخ] یعنی وقتی احساس خطر میکنه، بهجای پرواز کردن، ترجیح میده بدوئه! و اصلاً پاهاش برای دویدن سازگاری پیدا کرده.
تفاوت دیگهی زاغ بور با بقیهی اعضای خونوادهش (!) صدای قشنگ و رنگ نخودی مایل به قهوهایشه. در واقع کلاغی هستش با ظاهری بین کپک و بلبل و چلچله و مرغ عشق و اینا! :))
این پرنده، تنها پرندهی بومی ایرانه؛ یعنی فقط توی ایران یافت میشه ولاغیر! البته در سالهای اخیر ادعاهای اثباتنشدهای مبنی بر دیده شدن زاغ بور در شرق افغانستان شنیده شده.
زیستگاه اصلی زاغ بور منطقهی خارتورانــه هر سال توی ماه مهر، با هدف شناسوندن این پرندهی زیبا، یه جشنواره در روستای قلعه بالا (نزدیکترین تمدن بشری به زیستگاه زاغ بور) برگزار میشه. عکسهایی از این جشنواره رو در اینجا ببینید.