بارها گفته‌م. بازم می‌گم. وبلاگ آیینه‌ست. نه‌تنها درونمونو به بقیه نشون می‌ده؛ بلکه مهم‌تر از اون، و قبل از اون، ما رو تمام‌قد می‌ذاره جلوی نگاه خودمون. تو دنیا، کَمَن چیزایی یا کسایی که بتونن چنین هدیهٔ گران‌بهایی رو به ما بدن. این‌که ما بتونیم خودمونو مثل دفتر ورق بزنیم. سیر خزنده و نادیدنیِ رشد یا زوال خودمونو ببینیم. و اگر ادامه بدیم، خودمونو بهتر بشناسیم.
به‌جز این، وبلاگ راه ارتباط با آدمای ارزشمنده. آدمایی که می‌بینن، می‌شنون، حس می‌کنن، فکر می‌کنن، مطالعه می‌کنن و - مهم‌تر از همه - می‌نویسن. این شش ویژگی توی هر کس باشه، محترمه. و ارتباط با آدمای محترم، مغتنمه. خصوصاً وقتی بدونیم وقت و امکانات ما برای پیدا کردن آدمای شایستهٔ ارتباط، محدوده.
به این دلایل - و دلایل زیاد دیگه - من عاشق وبلاگ‌نویسی‌ام. :)
+ برای روز بلاگستان فارسی. :)
+ برای این چالش. :)
+ لطفاً همگی به عشق و به احترامِ بلاگستان، توی این چالش شرکت کنید و از بقیه بخواین شرکت کنن. :)
+ به‌طور خاص، دعوت می‌کنم از ژاندارک و سمانه و محسن و مهسا برای شرکت تو هر کدوم از بخشای این چالش که دوست دارن.
