God loved the birds,
and invented trees;
Man loved the birds,
and invented cages!
و درختان را آفرید؛
انسان عاشق پرنده‌ها بود،
و قفس‌ها را خلق کرد!
- Jacques Deval
۱. وقتی مضمون کامنت یه نفر
:)
باشه، چه جوابی جز
:)
می‌شه بهش داد؟! خخخخخ
۲. گوشیای هندزفری رو چند بار چک کردم؛ هر دوتاش با هم هم‌اندازه‌ان. پس حتماً سوراخ گوش راستم از سوراخ گوش چپم کوچیک‌تره! :))
۳. من به این ایرانسل چی بگم ولم کنه؟! حدوداً یه ساله می‌گه بیا ازم اینترنت بخر! حس آدمی رو دارم که سر چارراه پشت چراغ قرمز گیر کرده، از این بچه مظلوما اومده بهش گل رز و فال و دستمال یزدی واینا بفروشه!! :|
۴. این که کسی نهم-دهم فروردین می‌ره خونه یکی دیگه، اسمش عیددیدنیه آیا؟! تا حالا کجا بودی؟! :|
۵. وبلاگ‌نویسی یکی از نیازهای خیلی اساسی بشره. حالا این که تا قبل از اختراع وبلاگ (!) مردم این نیاز اساسی رو چه‌طور برطرف می‌کردن، من در عجبم! :)
۶. پیشنهاد بدین برای روز مادر چی بخرم؟ شما چی می‌خواین بخرین؟
۷. تعطیلات عید خر است! شهرزاد خونم اومده پایین. قسمت بعدیش شونزدهم میاد!! چرا خب؟! :(
۸. باید شاهرود زندگی کنین، تا وقتی می‌گم نمی‌تونیم برای مقصد سیزده‌به‌در تصمیم بگیریم، بفهمین چی می‌گم! :دی
۱. اعتراف می‌کنم بچه که بودم، وقتی از روی فرش، سرامیک، سنگفرش، موزاییک و کلا هر چیزی که روی زمین رو پوشونده باشه و به بخش‌های مساوی و یا نامساوی تقسیم شده باشه، عبور می‌کردم، توی هر قسمت باید یه پامو می‌ذاشتم!! (-_-)
۲. اعتراف می‌کنم بچه که بودم، حرف «ر» رو نمی‌تونستم درست ادا کنم و به همین خاطر خیلی خجالتی بودم و موقع حرف زدن مراقب بودم حروف دیگه رو هم طوری تلفظ کنم که حرف «ر» خیلی خودنمایی نکنه! (-_-)
۳. اعتراف می‌کنم بچه که بودم، به حد مرگ از خروس می‌ترسیدم. چون یک بار یه خروس وحشی بهم حمله کرده بود. این ترس تا اوایل نوجوونی هم باهام بود! (-_-)
۴. اعتراف می‌کنم بچه که بودم، یک بار ته سیگار بابابزرگ خدا بیامرزمو از روی زمین برداشتم که بکشم؛ اما چون بلد نبودم به‌جای مکیدن، فوت کردم! (-_-)
۵. اعتراف می‌کنم بچه که بودم، یه بار یکی از بچه‌های فامیل، که چند سالی ازم بزرگ‌تر بود، یه نصفه روز منو گذاشته بود سر کار؛ می‌گفت می‌تونه کنده‌های چوب رو با دست بشکنه. ولی موقع شکستن من نباید نگاه کنم، چون نور زیادی که تولید می‌شه ممکنه چشممو کور کنه! من چشمم رو می‌بستم و اون با لگد چوبا رو می‌شکست!! (-_-)
۶. اعتراف می‌کنم بچه که بودم، فکر می‌کردم «رنو» که کهنه بشه، تبدیل می‌شه به «ژیان»! (-_-)
۷. اعتراف می‌کنم بچه که بودم، از جواب دادن به تلفن ترس داشتم! وقتی تلفن زنگ می‌زد، برای این که جواب ندم، قایم می‌شدم و تا زمانی که تماس تموم نمی‌شد، بیرون نمیومدم! (-_-)
فاجعه‌آمیز یعنی
نقاب آن‌قدر بر صورتت مانده باشد،
که خودت هم
لبخندت را باور کرده باشی!
و دردناک یعنی
واژه‌ها آن‌قدر در گلویت خشکیده باشد،
که با قاب‌های خالی اختلاط کنی!
هر کدام از ما
خیلی فاجعه‌آمیز
و خیلی دردناک
اسیر سلول «مجازی» خود شده‌ایم...
به روزایی رسیدیم که فامیلایی رو که سال تا سال نمی‌بینیم، سه چار مرتبه در روز در سه چار موقعیت و مکان مختلف می‌بینیم! :دی