بدانیم وقتی می‌گوییم «دنیا» یعنی «من». ما دنیا را از دریچهٔ احساس و ادراک خود درمی‌یابیم. ما همه چیز نیستیم. ما همه کس نیستیم. ما محدودیم. حتی اگر دنیا را نامحدود فرض نکنیم، حدود آن از حدود درک خودآگاهانهٔ ما بسیار فراتر است. ما همه چیز نیستیم. ما مرکز عالم نیستیم. ما در حقیقت هیچ نیستیم. ما تنها خیالی واقعی هستیم.
پاسخ:
به‌شدت با حسابی بودن «حرف» موافقم؛ هر چی باشه، حسین خان پناهی خدا بیامرز فرمایش فرمودند :دی - اما حسابی بودن طرح، جای بحث داره خخخخ (من چقدر متواضعم!) :)
نگارش دیدگاه
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
به این میگن حرفِ حساب
نه ببخشید طرح حساب :)